بهرام سروری‌نژاد مطرح کرد
جای رادیوتئاتر در شهرستان‌ها خالی بود
بهرام سروری‌نژاد یکی از معضلات بخش رادیوتئاتر بیست‌ویکمین جشنواره نمایش‌های آیین سنتی را ناآشنایی شرکت‌کنندگان این بخش با ویژگی‌های نمایش رادیویی دانست.
به گزارش روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی به نقل از تسنیم، بهرام سروری‌نژاد که عضو هیئت انتخاب بخش رادیوتئاتر بیست‌ویکمین جشنواره نمایش‌های آیین و سنتی بود، بودن این بخش را در هر جشنواره‌ای غنیمت دانست و گفت: «بودن رادیوتئاتر در جشنواره‌‌ها می‌تواند در شناساندن نمایش رادیویی و ایجاد فرصتی برای شاغلان این حرفه موثر باشد.»
او ادامه داد: «یکی از معضلات ما در زمینه انتخاب کارهای متقاضی شرکت در بخش رادیوتئاتر جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، ناآشنایی متقاضیان از ویژگی‌ها و مختصات رادیوتئاتر بود که متاسفانه آگاهی کافی نسبت به رادیوتئاتر نداشتند.»
او با تشریح این مسئله افزود: «به عنوان نمونه بعضی از دوستان صدای کارهای صحنه‌ای‌شان را ضبط کرده و فرستاده بودند و برخی تصور کرده بودند نمایش رادیویی، نمایشنامه‌خوانی است. برخی از کارها هم از نظر موضوعی در این جشنواره جایی نداشتند. در حالی که رادیوتئاتر در جشنواره آیینی و سنتی یعنی آن نمایش هم باید رادیویی باشد و هم آیینی و سنتی ولی به نظر می‌رسد بعضی از گروه‌ها دوست داشتند فقط در جشنواره شرکت کنند و به تناسب کارشان با این بخش از جشنواره، توجه کافی نداشتند.»
او یادآوری کرد: «ر بخش صحنه‌ای، گویی کاملا همه چیز مشخص است و گروه‌ها نسبت به مختصات آن آگاهی دارند اما برای بخش رادیویی، انگار باید از اول، هر دو این ها را برای بعضی از گروه‌ها تعریف کنیم. این نقطه ضعفی است که در دوره‌های بعدی باید در نظر گرفته شود.»
سروری‌نژاد در ارزیابی کیفی آثار شرکت‌کننده در بخش رادیوتئاتر جشنواره گفت: «سطح کیفی کارها بد نبود. البته انتظار داشتیم کسانی که نمایش رادیویی کار کرده‌اند، در این بخش شرکت کنند و کارهای قابل قبولی ارائه دهند ولی متاسفانه همیشه شتابزدگی وجود دارد و این شتاب، برای متخصصان مشخص است و بسیاری از گروه‌های دیگر هم به دلیل نبود امکانات یا متخصص، بخشی از ضروریات این گونه نمایشی را نادیده گرفته بودند. مثلا در بخش افکتور از افکت‌های ضبط شده و الکترونیکی استفاده کرده بودند اما یک متخصص به خوبی می‌داند افکتی که سر صحنه توسط افکتور با بازیگر داده شود، کاملا با بازیگر هماهنگ می‌شود و این افکتور با نفس بازیگر کار می‌کند ولی افکت الکترونیکی این ویژگی را ندارد و فقط یک صداست که با بازیگر هماهنگ نیست.»
این کارشناس نمایش‌های رادیویی تاکید کرد: «وقتی این مسائل را عنوان کردیم، دوستان، نبود امکانات را دلیل این ضعف دانستند؛ بنابراین در مراکز استان‌ها باید به این موارد بیشتر توجه کنند تا تمام شاخصه‌های نمایش رادیویی رعایت شود.»
سروری نژاد درباره برگزاری بخش رادیوتئاتر در تهران در شرایطی که اغلب بخش‌های جشنواره در دیگر استان‌ها برگزار می‌شوند، توضیح داد: «زمانی که متوجه شدم بیشتر بخش‌های جشنواره خارج از تهران برگزار می‌شوند، فکر کردم کاش رادیوتئاتر هم در کنار تهران در دیگر شهرها هم برگزار می‌شد چون رادیوتئاتر در قیاس با اجرای صحنه‌ای که گروه‌های نمایشی، دکور و ادوات و لباس دارند، راحت‌تر است ولی متاسفانه به دلیل کمبود بودجه، این امر میسر نشد؛ در حالی که برگزاری آن در شهرهای دیگر باعث آشنایی آنان با نمایش رادیویی می‌شد تا اگر در دوره‌های بعدی جشنواره، دوباره این بخش تعریف شد، گروه‌های نمایشی حضور قابل قبول‌تری داشته باشند.»
این بازیگر ادامه داد: «رادیوتئاتر می‌توانست در چند شهر برگزار شود. به خصوص که ادوات صدا در هر مرکز استانی وجود دارد مگر اینکه واقعا این امکانات نباشد.»
سروری‌نژاد تاکید کرد: «اگر کاری انجام می‌دهیم، با شناخت باشد و اگر این شناخت کم است، مسئولان باید به آن بهای بیشتری بدهند. به عنوان نمونه در همین دوره جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی می‌شد همزمان با برگزاری جشنواره، یکی،دو کارگاه آموزشی برای شرکت‌کنندگان برگزار شود ولی انجام این کار، به برنامه‌ریزی و تامین بودجه نیاز دارد.»